Nawożenie rzepaku ozimego to klucz do uzyskania maksymalnych plonów. Dowiedz się, jakie składniki odżywcze są niezbędne oraz jakie dawki azotu zapewnią najlepsze efekty. Odkryj również, jak mikroelementy, takie jak bor, mangan i miedź, wpływają na odporność roślin i ich zdrowie.
Nawożenie rzepaku ozimego – kluczowe składniki odżywcze
Nawożenie rzepaku ozimego wymaga dostarczenia odpowiednich ilości składników pokarmowych, by zapewnić wysoki plon i prawidłowy rozwój roślin. Azot, fosfor, potas, siarka, magnez oraz mikroelementy są niezbędne dla wzrostu, zawiązywania nasion i odporności na choroby grzybowe. Fosfor powinien być stosowany jesienią przed siewem w ilości 80-110 kg/ha, co wpływa na rozwój systemu korzeniowego oraz wzrost roślin w początkowej fazie. Potas zalecany jest w dwóch dawkach – jesienią i wiosną, łącznie 300-360 kg/ha, co wspomaga gospodarkę wodną oraz wzmacnia odporność na wyleganie.
Siarka odgrywa istotną rolę w syntezie białek i glukozynolanów oraz zwiększa efektywne wykorzystanie azotu. Jej dawka powinna wynosić 15-20 kg/ha przed siewem oraz 36 kg/ha wiosną. Magnez jest ważny dla fotosyntezy i gospodarki hormonalnej – należy go stosować jesienią (15-20 kg/ha) i wiosną (50 kg/ha). W przypadku niedoboru można uzupełniać go dolistnie siedmiowodnym siarczanem magnezowym w 5% stężeniu.
-
Wapnowanie podtrzymuje odpowiedni odczyn gleby (pH 6,0-7,0), co ułatwia pobieranie składników pokarmowych i zwiększa odporność roślin na kiłę kapusty.
-
Wapno węglanowe powinno być stosowane tak, by dostarczyć 180-225 kg wapnia na hektar.
-
Próbki gleby warto analizować w Stacji Chemiczno-Rolniczej przed planowanym nawożeniem, by dopasować dawki do aktualnych wymagań pokarmowych rzepaku.
Nawozy z tymi składnikami zapewniają odpowiednie wsparcie dla roślin i niezbędne składniki.
Jakie są optymalne dawki azotu dla rzepaku ozimego?
Azot jest jednym z najważniejszych składników dla rzepaku ozimego, wpływając na wzrost roślin, plonowanie i zawartość tłuszczu w nasionach. Zaleca się stosowanie dwóch dawek azotu wiosną: pierwsza na przełomie lutego i marca, druga 2–4 tygodnie później i maksymalnie 4 tygodnie przed kwitnieniem. Każda z tych dawek powinna wynosić 100 kg N/ha, co zapewnia równomierny wzrost oraz efektywne pobieranie składników pokarmowych przez system korzeniowy.
Siarka powinna stanowić około 20% łącznej dawki azotu, jednak nie powinna przekraczać 50 kg S/ha. Taki bilans azotu i siarki wpływa na rozkład przedplonu, prawidłową wegetację i zawiązywanie nasion. Wysoka zawartość azotu w glebie sprzyja także rozwojowi silnego systemu korzeniowego, co zwiększa odporność roślin na przeziębienia oraz poprawia przezimowanie rzepaku.
Wpływ wiosennego nawożenia azotem na plonowanie
Wiosenne nawożenie azotem decyduje o efektywnym wykorzystaniu składników pokarmowych i plonowaniu rzepaku ozimego. Termin aplikacji jest istotny – zbyt wczesne nawożenie może prowadzić do strat składników przez przemieszczanie nawozu, natomiast zbyt późne ogranicza pobieranie azotu przez rośliny podczas intensywnego wzrostu.
Dzięki odpowiedniemu rozłożeniu dawki azotu, rzepak lepiej wykorzystuje wodę z opadów deszczu i ogranicza ryzyko wylegania. Jednocześnie, zbilansowane nawożenie azotem ogranicza rozwój chorób grzybowych oraz wspiera odporność rzepaku na szkodniki takie jak chowacz brukwiaczek czy słodyszek rzepakowy.
Znaczenie mikroelementów w nawożeniu rzepaku ozimego
Mikroelementy są nieodzowne dla prawidłowego przebiegu fotosyntezy, gospodarki hormonalnej oraz wzrostu rzepaku ozimego. Bor, mangan, molibden, miedź, cynk i żelazo powinny być dostarczane w odpowiednich ilościach, aby zapewnić intensywny rozwój systemu korzeniowego i odporność na choroby.
Bor podaje się w ilości 600-1000 g/ha, dzieląc na trzy dawki, co wpływa na lepsze zawiązywanie nasion oraz minimalizuje ryzyko powstawania pustych łuszczyn. Żelazo powinno być stosowane dwukrotnie w sezonie, w ilości 900-1800 g/ha. Regularne nawożenie mikroelementami wspiera rozwój roślin, zwiększa odporność na stresy środowiskowe oraz poprawia pobieranie azotu z gleby.
-
Molibden wspiera przemiany azotu w roślinie.
-
Miedź i cynk chronią przed chorobami grzybowymi.
-
Mangan zwiększa efektywność fotosyntezy i odporność roślin na niekorzystne warunki atmosferyczne.
Rola boru, manganu i miedzi w odporności roślin
Bor odpowiada za wzmocnienie ścian komórkowych, lepsze zawiązywanie nasion i ograniczenie występowania chorób takich jak kiła kapusty. Niedobory boru prowadzą do zaburzeń w pobieraniu składników przez rzepak i mogą obniżyć plonowanie. Mangan oraz miedź poprawiają odporność na choroby grzybowe, a także wspierają gospodarkę hormonalną i procesy fotosyntezy.
Regularne stosowanie mikroelementów nie tylko zwiększa odporność rzepaku na szkodniki i choroby, ale również poprawia rozwój systemu korzeniowego, co ma bezpośredni wpływ na efektywne wykorzystanie wszystkich składników pokarmowych dostarczanych w nawożeniu doglebowym i dolistnym.
Artykuł sponsorowany
